zondag, maart 14, 2010

Mijn zich nog vormende gedachtes over privacy

Aanleiding Ik hoor regelmatig mensen iets roepen omdat ze privacy belangrijk vinden: ze vinden dat er inbreuk op wordt gemaakt, of dat het stom is dat zoveel mensen zich er onvoldoende zorgen om maken etc.

Ik wil graag begrijpen wat die mensen drijft: waarom maken ze zich druk om privacy? En zou ik dat ook (meer) moeten doen? Ik zoek dus naar 'gevaren' die ik niet zie, of onvoldoende groot acht.

Ik vraag daar regelmatig naar. Maar vaak kom je niet verder dan "het is hartstikke eng/gevaarlijk als mensen bepaalde dingen van je weten" (de privacy-strijder laat merken bang te zijn voor iets dat kan gaan gebeuren, maar heeft vaak moeite duidelijk te maken wat er dan fout kan gaan) en "kijk maar wat er in WO II is gebeurd".



Nu is het vreselijk wat er in WO II is gebeurd, dat staat buiten kijf voor mij. Maar zelf vind ik dit soort argumenten geen reden om dan bij van alles maar te roepen "mag niet, inbreuk op de privacy!". Ik merk dat ik denk: "Ja, als ik overheid was, zou ik ook graag xxx willen weten, zodat ik een poging kan doen om bv aanslagen te voorkomen".

Het feit dat ik gebody-scanned wordt, en dat gegevens van mij en al mijn medepassagiers op een vlucht naar de VS worden gecontroleerd, geeft mij het gevoel dat de kans op een aanslag in ieder geval kleiner is dan zonder die maatregelen.

Natuurlijk snap ik dat een slim iemand wellicht door die beveiligingsmaatregelen glipt. Maar: laat een strijder-voor-privacy dan ook zijn huis- en autodeur dan maar open, omdat op slot doen toch niet helpt? Nee. Bij risico's werkt het mi als volgt: je schat in wat de kans is op een risico, je bedenkt welke maatregelen je kunt nemen en wat de 'kosten' zijn van die maatregelen, en dan beslis je welk risico je met welke maatregelen wil proberen te verkleinen.

Waarom zitten we eigenlijk met deze discussie? Hoe was dat dan 'vroeger', in bv 1960? Waren er toen minder radicalen die bv vliegtuigen op wilden blazen? Is dit een gevolg van de individualisering van de samenleving? Ook vroeger werden er aanslagen gepleegd. Maar minder? Maar gedroeg een net zo groot deel van de jeugd (en anderen?) zich net zo onrespectvol? Werden net zoveel buschauffeurs, politiemensen, ambulance-medewerkers, treinconducteurs, docenten etc in elkaar geslagen bij de uitoefening van hun vak als nu?

Zijn 'we' steeds meer op zoek naar mogelijkheden om bv aanslagen te voorkomen? Hoe vaak hoor je na bv een aanslag of ongeluk niet roepen "dit had niet mogen gebeuren, wie is hiervoor verantwoordelijk, dit moet in de toekomst worden voorkomen". Zorgt dat laatste gedrag nu juist niet ondermeer voor gedrag bij politici en managers waarbij (o.a.) privacy (soms) wordt 'geschonden'? Aan de ene kant wil (een deel van) de maatschappij het leven geheel kunnen beheersen (er mag niets fout gaan), maar als de verantwoordelijken dan ook de gegevens nodig hebben om dat te doen, staat een (ander?) deel van de maatschappij op die zegt dat privacy wordt geschonden.

Liefst had ik een heel korte tekst, die (mij) duidelijk maakt hoe ver je mag/moet gaan met bescherming van privacy. Maar als je je er in verdiept, en met voorbeelden en nuanceringen probeert te beschrijven wat wel en niet kan/moet, wordt het al snel een hele tekst ;-).

In deze tekst verzamel ik mijn gedachtes. Het is een groei-tekst: niet in 1 keer af. Maar ik wil voorkomen dat ik elke keer weer dezelfde nuances moet bedenken :-). Dus ik noteer het hier, en zal het af en toe aanvullen. Reacties zijn welkom.

Wat is het? Als je het wil bespreken, moet je weten wat het dan is, wat we er onder verstaan. De definitie voor privacy komt uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. In dit verdrag, dat ook door Nederland is ondertekend, worden de burgerrechten geregeld, waaronder dus privacy (artikel 8).

Privacy is een ruim begrip (bron: privacybarometer): het gaat onder meer om de bescherming van persoonsgegevens, de bescherming van het eigen lichaam en van de eigen woning, de bescherming van familie- en gezinsleven, en het recht vertrouwelijk te communiceren via, brief, telefoon, e-mail en dergelijke. Privacy betekent dat men dingen kan doen zonder dat de buitenwereld daar inbreuk op maakt of zelfs weet van heeft.

Interessant vind ik dat (neem ik aan) knappe koppen hebben nagedacht over deze definitie van privacy. Waarom hebben ze het recht op privacy zo omschreven? Wat gaat er volgens die mensen fout als je dat niet respecteert? Wat was de overtuiging van die mensen (heeft dat de definitie van privacy gekleurd)?

Wanneer maak je er inbreuk op? Volgens de definitie maakt iemand er al inbreuk op zodra ze je naam weten: de naam is een persoonsgegeven, en ze hebben er dan "weet van" (zie bij de definitie). Dat betekent volgens mij dat je dus al snel grond hebt om te zeggen dat er inbreuk wordt gemaakt op je privacy.

Hoeveel veiliger wordt de maatschappij als de overheid bepaalde gegevens (incl beelden) heeft? Gegevens en beelden die je volgens de definitie kunt aanmerken als privacy-gevoelig. Hoeveel ellende kun je voorkomen (of achteraf beter de daders vinden), als je inbreuk maakt op delen van de privacy? Wat levert die inbreuk echt op (privacy-voorvechters roepen vaak dat al die maatregelen niet veel opleveren ... maar hoe meet je dan eigenlijk?)? Is het middel niet erger dan de kwaal?

Mensen die tegen inbreuk op de privacy zijn, snappen die dan ook dat sommige dingen minder goed te voorkomen zijn, en accepteren ze dat dan ook als gevolg van hun strijd voor de privacy? Ook als het hun familie etc aangaat? Stel dat een vrouwelijk familielid wordt verkracht: zouden camera's dan niet geholpen hebben (preventief of om de dader te vinden)? Welke maatregelen zien de privacy-strijders dan als mogelijkheid om burgers zoveel mogelijk van vervelende dingen (terrorisme etc) te behoeden?

Privacy-gevoelige gegevens in handen van een partij zijn geen probleem. Het gaat er om wat er mee gebeurt. Dat is m.i. een angst van privacy-strijders: stel dat een gegevens-set in handen valt van een groep mensen a la Hitler, Sadam Hussein etc: die maken dan misbruik van die gegevens om bv een bepaalde bevolkingsgroep op te sporen. Dat is natuurlijk onmiskenbaar een gevaar! En een vreselijk gevaar. De vraag is dan wel: hoe groot is de kans dat dat gebeurt? En in hoeverre wegen de voordelen dan op tegen de mogelijke (nogmaals: in WO II vreselijke) nadelen?

Iemand stelde dat privacy belangrijk is, omdat, als je het kwijt bent: "Dan leefje zoals in het voormalige Oost-Duitsland, of in het Irak van Saddam Hussein". Dat klinkt dreigend. Nee, ik zou niet willen leven als in voormalig Oost-Duitsland. Of als in Irak onder Sadam. Maar: was het nu de privacy, of de machthebber(s) die zorgden voor een rot leven? Tuurlijk, die machthebbers konden oa makkelijker doen wat ze deden, dankzij gegevens. Maar: zulke gasten waren er ook (heel) vroeger al, zonder die gegevens. Dus ja, ik snap dat gegevens in verkeerde handen kunnen worden misbruikt, maar de vergelijking met Irak onder Saddam, gaat me wat kort door de bocht.

Losse gedachtes

- ik las/lees regelmatig statements als "Privacy is een fundamentele menselijke behoefte". Maar ik voel die behoefte niet. Niet dat ik overtuigd ben van het feit dat ik de behoefte niet heb. Maar als ik de behoefte nu niet voel, hoe kan ik me er dan druk om maken? Is DAT wellicht het probleem? Dat je het pas wil, als je het kwijt bent? Maar dan zou ik me ook niet druk maken om vrijheid van meningsuiting, of vrijheid in het algemeen. En ondanks dat ik die 2 wel heb, snap ik ook dat het een groot goed is. Waarom heb ik dat dan niet met privacy (ik zou bijna denken: "what's wrong with me", maar ja, ik heb het idee dat ik niet de enige ben). Misschien omdat door privacy-activisten wordt overdreven; kijk, ja, ik waardeer privacy in de zin dat er geen camera van de overheid in mijn slaapkamer hangt. Maar wat mij betreft mag de overheid wel alle kentekens scannen op zoek naar mensen die de bijtelling op hun auto proberen te ontduiken en liegen over waar/hoeveel ze hun zakelijke auto gebruiken.

- een andere quote die ik meerdere malen tegenkwam: "If you give me six lines written by the most honest man, I will find something in them to hang him. — Cardinal Richelieu.". Oftewel: als ze veel gegevens van je hebben kunnen ze, ook als je niets fout doet, relaties leggen die de indruk wekken dat je fout bezig was/bent. Mooie tekst. En vast met een kern van waarheid. Maar ook hier, net als met de vergelijking met Irak: ligt het aan de gegevens, of aan de gebruiker (die het dan verkeer WIL uitleggen)? Voor de rest geldt wat ik elders in de tekst schreef (de vergelijking met WO II).

- “wie niks te verbergen heeft, hoeft ook niks te vrezen”: dan hoor je vaak: "kijk maar naar WOII: die mensen hadden op zich niets te verbergen, maar kregen een enkeltje gaskamer" en "niets geleerd van de oorlog". Een mi oneerlijke vergelijking. Ik denk nog steeds dat mensen die niets te verbergen hebben, zich minder druk maken om privacy. Ik zag recent een leuk item waarbij stellen werd gevraagd of de partner hun telefoon te ruilen met hun partner (zonder dat ze wisten waarom). Nadat de partners elkaars telefoon hadden, werd gevraagd: mag de ander nu in de SMS-geschiedenis van de ander kijken? Een groot aantal wil dat niet. Dan heb je dus toch wat te verbergen? Ze ontkenden dat op het item (nee, ik heb niets te verbergen, maar wil gewoon privacy). Volgens mij volledige bullshit, en veel partners (vaak de vrouwen in dit geval) van die mensen voelden dat ook duidelijk zo. Dus mensen die zeggen niets te verbergen te hebben, hebben dat vaak wel. Tussen echt 100% eerlijk en oneerlijk, zit een HEEEL groot grijs gebied.

- ook een fijne is dat als je zegt dat je niets te verbergen hebt, dat er dan wordt gezegd dat je oppervlakkig/simplistisch denkt (zoals in dit stuk van Daan Weggemans). De mensen die zeggen niets te verbergen te hebben, zeggen volgens mij niet "ik geef niets om privacy". Wat die mensen bedoelen, is dat veel dingen waar privacy-activisten een punt van maken, bv camera's op straat en op wegen, meer positieve punten hebben dan negatieve. Ik ben het wel helemaal eens met wat Daan in zijn stuk stelt, nl dat je op moet passen met conclusies trekken, en dat er afspraken moeten zijn, zorgvuldigheid etc ("Het gaat om het democratische fundament onder die taakstelling: het garanderen van toezicht, transparantie, het afleggen van rekenschap.")

- een aardig set slides die ook veel privacy behandelen (ihkv Tor) vond ik deze

Tot slot Zoals gezegd verzamel ik hier mijn gedachtes. Het is niet bedoeld als wetenschappelijke verhandeling waar alles in 1 keer onderbouwd goed staat. Ik ben zoekende. En publiceer alvast wat ik heb/weet/denk. Constructieve bijdrages, lang en kort, zijn welkom!

Afbeeldingsbron: hoax-slayer.com.

****************

Update nav de opmerking/reactie van Kens:

Hartelijk (!) dank voor de reactie Kens!

Mbt het extreme voorbeeld van de verkrachting: klinkt misschien cru, en ik wil niet extremen gebruiken om de discussie dood te slaan. Aan de andere kant komen veel privacy-voorvechters in mijn ogen met net zulke extreme voorbeelden, of spelen in op angsten en risico's met een mi kleine kans op echt gebeuren. En voor zover ik weet worden er nog steeds echt heel veel vrouwen verkracht, en elke keer daarvan is te veel: als overal camera's dat sterk zou kunnen terugdringen, is mij dat veel waard. Maar dit is een side-track.

Tuurlijk gaan er dingen fout. En natuurlijk moeten we continu de grenzen met elkaar blijven bewaken en bespreken, zodat we er niet onnodig overheen gaan. Ik geloof ook in de wet van de afnemende meeropbrengst.

Mbt enkele van je voorbeelden denk ik wel: het feit dat het 1 of enkele keren fout gaat met teveel gegevens opslaan, wil mi op zich niet zeggen dat je er dus mee moet stoppen. Natuurlijk moet je incidenten bekijken, maar zoals met veel dingen in de media worden ze vaak direct opgeblazen, alsof het de norm is ipv een uitzondering. We stoppen tenslotte ook niet met autorijden, ondanks de ongelukken (en zo zijn er veel voorbeelden). Ja, het is dus continu zoeken naar evenwicht.

Mbt je punt van de camera in mijn slaapkamer: ik ken dat punt, en dacht er aan toen ik mijn blogpost schreef. Je hebt gelijk: doe maar niet, die camera. Overigens is dat in belangrijke mate om dezelfde reden dat ik niet veel op stranden te zien ben: ben niet trots op mijn lichaam, dus ik wil zo min mogelijk mensen dat laten zien :-). Of die camera er makkelijker zou komen als ik de spreekwoordelijke Griekse God was, weet ik niet :-).

Overigens neem je in 1 keer even 2 stappen: 1 is de camera om opnames te nemen, 2 is publiceren op internet. De verzamelende overheid publiceert ook niet direct alles op internet, dus niet te snel die 2 stappen in 1 keer nemen als het voor jouw kijk op de zaak handig is ;-).

Maar ja, ik heb ook een beetje behoefte aan privacy, want nee, ik reis tenslotte ook niet als nudist naar mijn werk; er is (cultuurgebonden) een zekere schaamte die zorgt dat je bepaalde dingen niet wil delen. Dus schaamte is naast iets-te-verhullen hebben een reden voor wat privacy willen. Overigens zou de camera ook daar op zich veiligheid-verhogende effecten hebben ;-). En zoals ik zei is eea cultuurgebonden: de bosjesman (met of zonder peniskoker) zal ook minder moeite hebben met een camera tijdens zijn vrijpartijen, denk ik :-).

Mbt je idee dat het bij het SMS-item van GeenStijl ging om mensen die puur privacy wilden, of echt iets te verbergen hadden, verschil ik met je van mening: in dat filmpje ging het nl niet om een vreemde die de SMSjes ging lezen. Het ging om de partner. Als je elkaar als partner al niet vertrouwd, heb je dus mi echt wat te verbergen!

Overigens is je vb over kindermishandeling natuurlijk een schrijnende, en ik hoop dat dat snel verbetert. Overigens is dat wel weer een goed voorbeeld van wat ik in mijn post beschrijf: de maatschappij roept moord en brand als het 1 keer fout gaat: "hoe kan dat", "wie is verantwoordelijk", "dit mag nooit meer gebeuren". Ga jij dan als beleidsmaker of uitvoerder van gezinsbegeleiding daar dan maar een oplossing voor bedenken: als je te weinig controleert en het gaat fout krijg je op je kop, en als je teveel controleert en het gaat fout, krijg je ook op je kop. Je zult maar in dat vak zitten. Weet jij de oplossing?

Goede slot-vraag van je: zolang mijn gevoel is dat de kans dat je slachtoffer wordt van een misdaad (of ander ongeluk) groter is dan de kans dat je slachtoffer wordt van de gegevens-verzamelende-overheid, mag de overheid van mij doorgaan met slimme dingen proberen te vinden om de kwaadwillenden in onze maatschappij te pakken. Zolang die overheid dan ook maar de genomen maatregelen blijft evalueren (soms moet je dingen 1st proberen voordat je weet hoe goed of slecht het werkt: niet alles vooraf of direct afschieten als slecht idee ivm wat scherpe kantjes) en eventueel weer stopt of bijstelt.

Update feb 2011: ik werd gewezen op een documentaire van de VPRO over privacy, 'wat nou privacy'. Wat mij betreft een goede documentaire! Je ziet o.a. hoe een ethisch hacker allerlei gegevens en gesprekken weet te achterhalen. Hoe iemand met gladde praatjes allerlei privacy-gegevens van je kan lospraten. En hoe het staat met camera-toezicht. En dan snap je ook beter dat als je zelf allerlei gegevens deelt online, via bv Hyves, twitter, weblogs etc, dat dat dan niet helpt mbt bewaking van je gegevens ;-). Get Microsoft Silverlight Of bekijk de flash versie. Een collega die het maar stom/raar vindt dat zo veel mensen de, wat zij ziet als, aantasting van onze privacy zo maar toestaan, wees me ook op de documentaire/film 'Erasing David'.

Die heb ik, omdat ik me nog altijd afvraag of ik echt wat mis/over het hoofd zie, ook gekeken. Een onderhoudende film, waarbij 2 prive detectives een man proberen op te sporen, en de man zijn best doet om uit de handen van die 2 te blijven. Ik dacht dat die documentaire me zou laten zien waarom ik op moet passen met digitale sporen. En alhoewel dat aspect wel aan bod komt, wordt David wat mij betreft vooral gepakt door NIET-digitale sporen EN door dommigheid (voor iemand die niet gepakt wil worden, gebeuren er rare dingen).

Dus: vooral kijken als je tijd hebt, best leuk, maar bij mij had hij niet het effect van 'jeetje, onze privacy wordt aangetast...'. 't is goed weer eens te horen dat als mensen ECHT moeite doen om dingen te weten te komen, ze bv gewoon door het afval in je container gaan speuren, naar etiketten, afschriften etc. Dat combineren met wat social engineering (zoals ook in de VPRO-documentaire werd getoond, je belt een organisatie met een smoes en probeert zo gegevens los te peuteren), dan kom je een heel eind...

Ik trek uit die 2 video's vooral de conclusie dat het organisaties verboden zou moeten worden om telefonisch gegevens te verstrekken; je kunt nl per telefoon nauwelijks controleren of degene aan de andere kant is, wie hij/zij zegt te zijn. Zelfs met leuke controlevragen als geboortedatum etc.

In okt 2012 kwam de documentaire 'Panopticon - de docu over jouw privacy' uit. Ik dacht: misschien dat die me in gaat laten zien wat ik over het hoofd zie. De documentaire lijkt heel neutraal te beginnen, maar ik heb het idee dat hij is opgezet door mensen die bang zijn, en anderen bang willen maken, door maar te laten zien wat er allemaal bijgehouden wordt en dat daar enge dingen mee kunnen gebeuren. Het ergste van deze documentaire, die hem voor mij totaal ongeloofwaardig maakt, is dat rond de 47ste minuut de huidige economische problemen worden gekoppeld (op een bijna opstokerige manier) aan sociale onrust, en dat dus gekoppeld wordt aan privacy. Wat goedkoop. En dan het slot: "als we niets doen, heb je zometeen hetzelfde leven als een gevangen"/"ben je een gevangene".

Of het deel aan het eind, waarin angst wordt aangewakkerd voor 'The Internet of Things': op ouderavonden, omdat veel ouders bang waren/zijn voor wat het boze internet zou kunnen doen met hun kinderen, vertellen we vaak dat er ook mensen waren die anderen probeerden te waarschuwen voor de 1ste auto, rock-muziek, stripverhalen etc. En dan in deze docu dus 'pas op, zometeen kan alles met alles praten en dan worden we nog meer gecontroleerd'... Zo kun je van alles wel gevaren aanwijzen. Rijden die personen een auto? Ja, oei, weet je wel wat daar mee mis kan gaan? Gebruiken ze messen? Oei. Gebruiken ze alcohol? Oei...

Als je je een beetje hebt ingelezen/georienteerd, levert deze documentaire (mij althans) weinig nieuwe inzichten op. Als je zelf wil oordelen (altijd goed), kijk vooral de 57 minuten durende documentaire (die mij dus niet liet inzien dat ik me echt drukker moet maken om privacy(schending):
Panopticon - de docu over jouw privacy from PV producties on Vimeo.

Zo vind ik, zoals in deze docu ook gebeurt, mensen vragen "heb je thuis gordijnen?", niet in relatie staan tot of iemand moeite heeft met de huidige mate waarin gegevens van/over ons worden vastgelegd. En natuurlijk heeft men in bv Duitsland, met de oost-Duitse historie vers in het geheugen, meer moeite met vastlegging. Dat wij dat in Nederland niet hebben, geeft aan dat we onze overheid (incl alle mechanismes van controle, rechtspraak etc) meer/genoeg vertrouwen, in ieder geval op een manier waarop veel Nederlanders de voordelen van veel vastgelegde data (bv ivm bewijslast bij crimineel gedrag) vinden opwegen tegen de mogelijke gevaren.

Dat een pizzeria dan toegang zou hebben tot al je gegevens en bepaalt welke pizza goed is voor je, hoe je die kunt betalen en met welk vervoermiddel je die kunt ophalen gaat mij (uiteraard) ook te ver.

Een collega wees me op een privacy artikel van de Correspondent. Ze vroeg me of ik het kende, en was denk ik benieuwd of me dat tot andere inzichten bracht. Ik zette voor haar per punt mijn gedachtes op een rij:

▪ ik vind het een mooie insteek dat hij zo begint over dat privacy het fundament van de ik zou zijn. Overigens worden er stellingen gedaan (in een poging om je in een redenatie mee te nemen) die dan niet onderbouwd worden, waardoor ik dan al begin af te haken. Vb: “Zou de fabrieksinstelling van je innerlijk zijn dat alles wat je denkt, voelt en ervaart openbaar was, dan was het onmogelijk ‘jezelf te zijn’ zoals je dat nu bent.” > o, is dat zo? Kijk, dat we tot nu toe hersensignalen etc nog niet wisten af te tappen, wil niet zeggen dat het altijd zo blijft. Als dat ver doorschiet, kan ik dan mezelf niet meer zijn? Ik vind het een interessante gedachte-oefening, wat dat zou betekenen. Het artikel neemt me daarin niet mee, en ik heb nog niet de tijd genomen te kijken of ik zelf snap wat dat zou betekenen…
▪ “privacy is namelijk de private ruimte in ieder mens: mijn gedachtenwereld, mijn gevoelsleven, mijn innerlijk” > eh ja, en gelijk gaan er gedachtes door mijn hoofd dat er nu techniek begint te komen waarbij we dat domein ‘ontsluiten’. Dat kan voor goed, en vast ook voor kwaad. Natuurlijk wil ik graag wel het goede en niet het kwade. Ja, uiteraard denk ik ook weleens dingen waarvan ik blij ben dat de rest van de wereld het niet hoort. En snap ik dat in totalitaire regimes het maar goed is dat dat zo werkt. Ben ik echter van te voren al tegen dingen die die wereld ontsluiten, signalen opvangen en er iets mee doen? Nee. Ik wil evt wel zien wat dat brengt. Zou het, als wij bv verbieden om die weg te onderzoeken, ‘slechterikken’ (dictators etc) of zelfs nieuwsgierige onderzoekers tegenhouden om die dingen te ontwikkelen? Ik denk het niet (hoogstens vertragen)
▪ “Wie zich bedient van het argument ‘ik heb niks te verbergen’, gaat dus voorbij aan de notie dat de ‘ik’ in die zin al veronderstelt dat je iets aan het verbergen bent. Wat je eigenlijk zegt als je zegt ‘ik heb niks te verbergen’ is: mijn ‘verborgen innerlijk’ heeft niks te verbergen. Dat is een filosofische contradictio in terminis.” > naast best een moeilijk stukje tekst: dat mijn gedachtes niet hoorbaar zijn, wil niet zeggen dat ik ze niet wil delen. Een persoonlijk ontwikkeldoel is geen gedachtes te hebben waar ik niet achter sta, die ik niet durf te delen. Maar misschien belangrijker: het lijkt of hier een poging gedaan wordt me (en iedereen die “ik heb niets te verbergen”) te ‘vangen op woorden’. Zelfs al zou ik concluderen dat ik mijn gedachtes niet wil delen, en dat privacy daar dus belangrijk is: ik heb nooit gezegd dat ik alles wil opgeven. Mijn belangrijkste punt is dat ik GRAAG dingen wil onderzoeken waarvan anderen zeggen dat “je stom bent als je dat wil, want dan geef je een stuk privacy op”. Ik zeg niet dat privacy onzin is. Het feit dat voorin het artikel die suggestie wordt gewekt, maakt dat ik de rest van het artikel met tegenzin lees. Want “hier is kennelijk weer zo’n privacy-ridder aan het woord”
▪ het slot van zijn eerste punt vind ik ook niet sterk: ik lees punt 1 als 1st een pleidooi dat zonder privacy geen ik mogelijk is, en dan lees ik op het eind dat zelfs met een transparante ik, er nog sprake is van een ik… Gast, make up your mind, denk ik dan
▪ zijn punt 2, over verschillende sociale ik’s, voel ik zo niet. Als ik het lees denk ik: ik leef anders, of ik heb niet door dat dat niet zo is. Ik weet dat veel mensen veel maskers gebruiken, ik volgens mij niet. Dus dat punt komt niet aan bij mij. Ik heb medelijden met mensen die denken maskers nodig te hebben. Ik snap even niet waar privacy een rol speelt bij het feit dat ik mijn vrouw anders iets anders behandel dan een vrouwelijke collega.
▪ dus op het einde van artikel 2 lees ik “Wie zegt ‘ik heb niks te verbergen’ gaat voorbij aan deze sociale realiteit. In een sociale context heb je altijd iets te verbergen.” en denk ik: 2 van de artikelen die niet bij mij aankomen, waarvan ik de analyse niet deel, waarvan ik het niet eens ben met de conclusie … gaat lekker…. Ik denk nu: goh, kennelijk ben ik als persoon heel anders dan de auteur van dit artikel, en is de auteur niet in staat zich voor te stellen dat andere mensen anders zijn dan hij? Ik krijg wel vaker te horen dat ik erg transparant werk en doe, dus misschien behoor ik tot een minderheid :-)?
▪ dan punt 3. Beginnen met “Waarom kleden we ons aan als we naar ons werk gaan? ” maakt dat ik nog meer moeite krijg om door te lezen. Serious, een discussie voeren over privacy en dan met zulke dooddoeners komen? Nee, ik wil niet dat iedereen naakt over straat moet… En de rest van het rijtje daar doet voor mij verder de deur dicht (over privacy gesproken ;-)). “wie zegt ‘niks te verbergen te hebben’, kijkt domweg niet goed om zich heen” > nu denk ik “wat een eikel. Daar heb je hem weer, de privacy-strijder noemt me dom. Vangt me op woorden. Snapt niet dat als ik zeg dat ik niets te verbergen heb, dat dat niet betekent dat ik naakt over straat wil…“
▪ punt 4 is een goed punt. Jammer dat ik dan eerst door die andere 3 moet ploegen die allerlei haren overeind zetten en zorgen dat ik moeuite moet doen om open te staan voor meer (en ik denk dat er dan dus al veel mensen, waarvoor dit artikel bedoeld is, zijn afgehaakt). Ja, we moeten niet vergeten dat wat nu niet ‘schadelijk’ is, dat in andere context tijden wellicht wel is. In die zin ben ik het eens met beperkte bewaartermijnen van data. Moet dus elke gescande kentekenplaat waarvan direct blijkt dat er geen boete open staat, weer worden verwijderd? Wat mij betreft niet: ik kan me goed voorstellen dat het voor allerlei opsporingswerk handig is om data te hebben, dat dat helpt boeven vangen. Ik merk wel dat ik me moeilijk kan voorstellen dat bv hier in NL ooit het regime nog wijzigt, zelfs als ik weet van WO II. Voelt als “zal mijn tijd wel duren”, waardoor dat punt ook niet echt gewicht in de schaal legt voor me
▪ punt 5 voelt als punt 4 ‘uitspinnen’: we moeten tot veel punten komen, dus we gaan het uitrekken. Ok, ik lees door. Ja, wat fout is kan ook veranderen in de tijd. Maar dan het voorbeeld over vlees eten: ik ben niet bang ooit opgehangen te worden ofzo omdat ik in een tijd waarin dat normaal was, vlees at. Dus dat vb/die voorbeelden maakt het punt minder sterk (voor mijn gevoel)
▪ ja, dan punt 6. 1 van mijn doelen is nooit liegen. Nooit. Dus al in de openingszin begin je me kwijt te raken. Liegen als gegeven nemen, vind ik zwak. Daarnaast voelt dit punt weer als “me proberen te vangen op woorden”. Next.
▪ punt 7: wat een ongeloofwaardig scenario. Het principe, daar valt nog wat voor te zeggen, maar door het zo ongeloofwaardig te maken, haak ik bijna weer af. Ja, er zal weleens een onterechte conclusie worden getrokken. In de meeste gevallen zal dat na uitleg opgelost zijn.
▪ punt 8. Wat moet ik daar van zeggen? Ik vind het echt ongelooflijk dat je zoiets kunt bedenken als argument. Hoopt de auteur dat dat helpt me inzien dat ik meer moet geven om privacy? Zijn verhaal wordt er voor mij ongeloofwaardiger door
▪ punt 9: begrijp ik goed dat de stelling is: het gaat overal wel een keer fout. Dus je kunt aan niemand gegevens afgeven? Weet je, doe het dan lekker niet. Zoek het uit. Ga op een eiland wonen zonder telefoon etc. Be happy, dag! “het gaat altijd wel een keer fout, dus niet doen hoor braaf burgertje. En hij stapte in zijn auto, jaarlijkse vele verkeersdoden, kennelijk werd hij daar niet geremd dat het weleens fout gaat en dat hij zelfs kans loopt dood te gaan”
▪ punt 10: “goed lezertjes, nu gaan we jullie echt bang proberen te maken. Door te zeggen dat je in NL altijd en overal begluurd wordt. We gebruiken woorden als datobesitas, onstilbare honger, uitdijende databases. En er zitten fouten in. Er worden conclusies op getrokken”. O, wacht, nu moet ik even nadenken… nee, ik weet niemand die daar last van had. Mmmm, hoe groot zou het probleem echt zijn? En ja, ik weet zeker dat veel mensen die ik ken auto’s van de zaak prive rijden, op allerlei manieren frauderen etc, waardoor ik benadeeld wordt, en ja, daar baal ik van, en die wil ik gepakt hebben, met alle middelen… “we noemen een aantal dingen die fout gaan. Dat zal je overtuigen. Dus hier moeten we mee ophouden. Want dan gaat er minder fout”
▪ punt 11: het wordt steeds erger… Vrienden, daar zijn we zelf bij. Dit voelt als dat filmpje van de uitvinding van vuur en dat dat weg gestemd wordt door de jury: gevaren zien en het idee afschieten, geen afweging maken van voordelen<>nadelen

Goed, je snapt, ik vind het een tenenkrommend artikel. Geschreven voor een publiek die mensen zoals mij dom vinden ;-). Jammer, want ik zou zo graag horen wat ik over het hoofd zie.

4 opmerkingen:

  1. Hierbij een reactie. Mijn duit in het zakje met mijn gedachten over privacy. Ik formuleer een beetje kort en stellig, maar dat is om mijn punt duidelijk te maken en is niet onvriendelijk bedoeld :-)

    Mijn eerste opmerking is: De privacy discussie is geen zwart-wit discussie en valt daar ook niet naar te herleiden. Het gaat iedere keer om concrete maatregelen op concrete gebeiden die wel of niet over de grens gaan. Het is alleen de vraag waar de grenzen liggen. En dat zal in verschillende situaties per persoon verschillen. De discussie wordt niet geholpen als je de nuance zoekt door extreme voorbeelden te gebruiken, want dan kom je nooit tot een antwoord. Vragen als: "Ja, maar wat nou als je vrouw wordt verkracht" of "wat nou als je kind wordt vermoord" zijn meer discussie-stoppers dan dat ze leiden tot meer inzicht over privacy. Hetzelfde geldt voor het argument over WOII.

    Ik lees twee vragen in je onderzoek. Vraag 1. Is het vervelend als je bij alles wat je doet door anderen in de gaten gehouden wordt? Jij hebt dat gevoel blijkbaar niet. Overdreven gesteld zou jij het wellicht niet erg vinden als ik een camera in je slaapkamer of WC hing om te kijken wat je daar zoal doet. Het gaat er even niet om of dat ergens voor nodig is, maar wat voor gevoel dat bij je oproept. Als je zegt: Nee, vind ik niet erg, maak maar opnames en stuur ze het internet op, heb je waarschijnlijk idd niet veel behoefte aan privacy :-). Als je meer het gevoel hebt dat je dat niet prettig vindt, dan heb je ook een natuurlijke behoefte aan privacy. Dan is het nog slechts de vraag waar bij jou de grenzen liggen wat je acceptabel vindt en wat niet. Dat zal bij iedereen anders liggen. Daarom vonden sommigen het in de Geenstijl actie vervelend om hun SMS door hun vriendin te laten lezen en anderen niet. Niet omdat ze iets te verbergen hadden, maar omdat ze het gevoel kregen gecontroleerd te worden. En dat geveoel van controle is idd niet altijd leuk.

    Vraag 2. Wat kan er eigenlijk misgaan als anderen iets van je weten? Wordt het pas vervelend als er misbruik van wordt gemaakt? Het punt hierbij is dat misbruik opzet verondersteld en dat is niet altijd nodig om toch in vervelende situaties te belanden. Los van mijn opmerkingen bij vraag 1, is mijn punt dat privacy-schendingen pas echt vervelend zijn, als ze onterechte maatregelen of situaties veroorzaken. Terecht wijs je op de tegenstelling tussen controle en vrijheid. Controle levert minder risico's op ongeluk op, maar je krijgt het risico van onterecht ingrijpen. Enkele voorbeelden

    Er wordt nu steeds strenger gecontroleerd op eventueel kindermishandeling n.a.v. de situatie met Savanna en het meisje van Nulde. Maar hoe meer er wordt vastgelegd en hoe strenger de criteria, hoe meer valse meldingen er zullen optreden. 1 op de 10 meldingen blijkt al onterecht (http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article2983716.ece/_1_op_10_meldingen_kindermishandeling_onterecht_.html) en wat dat met een gezin doet, lees je hier: http://www.trouw.nl/achtergrond/deverdieping/article2983470.ece/_rsquo_Het_gezin_is_helemaal_weg_rsquo__.html .

    Door de verregaande controle eis zijn bevoegdheden van politie opgerekt.Het is nu al mogelijk dat de politie een huis binnenvalt na een anonieme tip. En dan kan het natuurlijk gewoon een haatdragende buurman zijn die anoniem heeft gebeld met een nep-aanklacht: http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2010/01/welja_pandinval_fail_na_valse.html

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deel 2

    Waar gegevens worden opgeslagen, gaan vroeg of laat gegevens lekken en komen ze 'op straat'. Niet altijd en niet overal, maar er zullen steeds meer situaties komen. Of het nu door hacken of door fouten gebeurt, maakt niet uit. Bits of Freedom legt nu al een zwartboek aan met datalekken: https://www.bof.nl/category/zwartboek-datalekken/ . Met gegevens die zo ongewild openbaar worden, kan identiteitsfraude gepleegd worden en dat kan tot ernstige situaties leiden. Dit was dan ook de reden dat de overheid vingerafdrukken in het paspoort wenste, maar goed. Een bekend geval van identiteitsfraude (door gestolen paspoort) is die van Renate Tromp. Hier kun je een discussie er over zien bij Pauw en Witteman http://pauwenwitteman.vara.nl/Archief-detail.113.0.html?&tx_ttnews[pS]=1199142000&tx_ttnews[pL]=2678399&tx_ttnews[arc]=1&tx_ttnews[tt_news]=1064&tx_ttnews[backPid]=111&cHash=13f431d9e5 Zij sprak ook bij de uitreiking van de Big Brother awards en ze zegt daar dat ze nu bang van een sirene in de straat is gworden, omdat ze bang is dat ze haar weer komen ophalen. Is het OK in deze samenleving dat onschuldige mensen bang worden of moeten zijn voor de politie?

    Er zijn natuurlijk nog veel meer voorbeelden aan te halen, maar mijn punt is: Er is een grens aan wat extra controle nog voor winst oplevert. De wet van de afnemende meeropbrengst. Op elk terrein zal die grens anders liggen, maar naar mijn idee is op veel gebieden die grens al bereikt. Maar ook dit is persoonlijk, want Fred Teeven van de VVD wil bijvoorbeeld steeds verder gaan in zijn drang naar misdaadbestrijding. Dat je daarmee een heleboel andere 'slachtoffers' maakt van een onvolmaakt systeem kan er bij hem niet in. En volmaakte systemen bestaan helaas niet, ook geen volmaakte overheden of samenlevingen. De vraag waar ik daarom mee eindig is: waar ligt voor jou de grens tussen controle en vrijheid? Waar ligt voor jou de balans tussen de kans slachtoffer te worden van criminelen of slachtoffer van de overheid (of andere criminelen, zoals hackers) door de onvolmaaktheid van het systeem?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je brengt een goed punt naar voren. De overheid mag maatregelen nemen, zolang ze de effectiviteit maar evalueert. Dit is wel een belangrijke punt, omdat de roep om maatregelen uit de samenleving soms zo groot is, dat analyses vooraf of evaluatie achteraf bijna niet gemaakt (kunnen) worden.

    Kan er een goede afweging gemaakt zijn als de bodyscan al binnen enkele dagen na de mislukte aanslag op 1e kerstdag wordt ingevoerd op schiphol?

    Begin dit jaar blijkt dat de politie kentekens bewaard die ze op de snelweg heeft geregistreerd. Het blijkt dat de politie(!) de wet overtreedt met dit gedrag. Wordt er goed gekeken naar nut en noodzaak als de minister binnen en dag zegt de wet aan te passen om het de politie wel mogelijk te maken? De minister zegt dat als er een overval of een ander ernstig misdrijf gepleegd wordt, dat de gegevens kunnen helpen om de dader te achterhalen. Misschien een gerechtvaardige toepassing. Maar wat blijkt? Minister Ter Horst: “over inzet kentekenregistratie: 36 mensen kregen een proces-verbaal omdat zij reden tijdens ontzegging of zonder rijbewijs. Er is €4000 aan niet betaalde boetes opgehaald. [..] Ook int de Belastingdienst nog eens €24.000 aan niet betaalde belastingen.” (bron: http://www.tweedekamer.nl/images/100203persoonsgegevens_tcm118-202915.pdf). Zijn dit de zware misdrijven waarvoor dit middel noodzakelijk is? Dit klopt niet met de redenen die worden aangegeven om de wet aan te passen.

    Daarnaast blijkt je kenteken ook geregistreerd te worden voor enquetes en om je een aanbieding te doen of je toch niet met het OV wil. Wie kan volhouden dat het hier het oplossen van zware misdrijven gaat? (bron http://www.privacybarometer.nl/regels.php?r=45, onderaan)

    Als er goed geëvalueerd wordt, mag je verwachten dat systemen of processen aangepast worden. Niet werkende maatregelen worden wellicht weer ingetrokken. Welke maatregelen zijn na evaluatie ingetrokken? Uit welke databases is de laatste jaren de stekker getrokken? Lost de nederlandse poilitie meer misdrijven op dan politie in het buitenland door wereldkampioen aftappen te zijn? Is Duitsland onveiliger, omdat de privacy wetgeving daar vele malen beter geregeld is en de politie daar veel minder mag registreren?

    Er is geen enkel signaal dat de nederlandse overheid evaluatie of analyse vooraf echt serieus neemt. Hoe kun je voor maatregelen zijn waar geen duidelijke effecten van zijn of waar duidelijke effecten niet zijn aan te tonen, maar die wel de kans op fouten/misbruik vergroot? Zoals bijvoorbeeld bij het aftappen al menig rechtszaak niet-ontvankelijk is verklaard vanwege het opslaan van vertrouwelijke gesprekken met de advocaat.( http://www.telegraaf.nl/binnenland/3634464/__Week_vol_fouten_rond_telefoontaps__.html )

    Nouja, misschien wind ik me een beetje op en draaf ik wat door. :-) De grens wat nog acceptabel is van een controlerende overheid in ruil voor onduidelijke beloften is voor mij in ieder geval bereikt. Dat zal duidelijk zijn uit mijn betoog. Maar voor iedereen zal deze grens ergens anders liggen. Gelukkig zijn er die zich nog meer opwinden dan ik ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je brengt een goed punt naar voren. De overheid mag maatregelen nemen, zolang ze de effectiviteit maar evalueert. Dit is wel een belangrijke punt, omdat de roep om maatregelen uit de samenleving soms zo groot is, dat analyses vooraf of evaluatie achteraf bijna niet gemaakt (kunnen) worden.

    Kan er een goede afweging gemaakt zijn als de bodyscan al binnen enkele dagen na de mislukte aanslag op 1e kerstdag wordt ingevoerd op schiphol?

    Begin dit jaar blijkt dat de politie kentekens bewaard die ze op de snelweg heeft geregistreerd. Het blijkt dat de politie(!) de wet overtreedt met dit gedrag. Wordt er goed gekeken naar nut en noodzaak als de minister binnen en dag zegt de wet aan te passen om het de politie wel mogelijk te maken? De minister zegt dat als er een overval of een ander ernstig misdrijf gepleegd wordt, dat de gegevens kunnen helpen om de dader te achterhalen. Misschien een gerechtvaardige toepassing. Maar wat blijkt? Minister Ter Horst: “over inzet kentekenregistratie: 36 mensen kregen een proces-verbaal omdat zij reden tijdens ontzegging of zonder rijbewijs. Er is €4000 aan niet betaalde boetes opgehaald. [..] Ook int de Belastingdienst nog eens €24.000 aan niet betaalde belastingen.” (bron: http://www.tweedekamer.nl/images/100203persoonsgegevens_tcm118-202915.pdf). Zijn dit de zware misdrijven waarvoor dit middel noodzakelijk is? Dit klopt niet met de redenen die worden aangegeven om de wet aan te passen.

    Daarnaast blijkt je kenteken ook geregistreerd te worden voor enquetes en om je een aanbieding te doen of je toch niet met het OV wil. Wie kan volhouden dat het hier het oplossen van zware misdrijven gaat? (bron http://www.privacybarometer.nl/regels.php?r=45, onderaan)

    Als er goed geëvalueerd wordt, mag je verwachten dat systemen of processen aangepast worden. Niet werkende maatregelen worden wellicht weer ingetrokken. Welke maatregelen zijn na evaluatie ingetrokken? Uit welke databases is de laatste jaren de stekker getrokken? Lost de nederlandse poilitie meer misdrijven op dan politie in het buitenland door wereldkampioen aftappen te zijn? Is Duitsland onveiliger, omdat de privacy wetgeving daar vele malen beter geregeld is en de politie daar veel minder mag registreren?

    Er is geen enkel signaal dat de nederlandse overheid evaluatie of analyse vooraf echt serieus neemt. Hoe kun je voor maatregelen zijn waar geen duidelijke effecten van zijn of waar duidelijke effecten niet zijn aan te tonen, maar die wel de kans op fouten/misbruik vergroot? Zoals bijvoorbeeld bij het aftappen al menig rechtszaak niet-ontvankelijk is verklaard vanwege het opslaan van vertrouwelijke gesprekken met de advocaat.( http://www.telegraaf.nl/binnenland/3634464/__Week_vol_fouten_rond_telefoontaps__.html )

    Nouja, misschien wind ik me een beetje op en draaf ik wat door. :-) De grens wat nog acceptabel is van een controlerende overheid in ruil voor onduidelijke beloften is voor mij in ieder geval bereikt. Dat zal duidelijk zijn uit mijn betoog. Maar voor iedereen zal deze grens ergens anders liggen. Gelukkig zijn er die zich nog meer opwinden dan ik ;-)

    BeantwoordenVerwijderen