dinsdag, september 15, 2009

Hond moet weg


(Dutch) Een klein gezinsdrama, als je afscheid moet nemen van een gezinslid. Want dat was Jethro al lang. We zijn zojuist bij de dierenarts geweest, die dit adviseerde. Hoe kwam het zo ver? Een beknopt overzicht:

  • 8 februari: Jethro wordt geboren bij Mariette in Heino. We bezoeken hem elke week, totdat we hem na 8 weken mee mogen nemen
  • Jethro ontwikkelt zich op het oog goed. Zoals ook gebeurt als je met je baby over straat loopt, krijgen we ook met Jethro veel opmerkingen. Heel veel leuke, en ook enkele van mensen die menen dat er wat mis zou zijn. De 1 vindt hem te mager, de ander vindt zijn rug te hol, een volgende te bol etc. We bezoeken (o.a. vanwege gewone inentingen) enkele keren de dierenarts (dezelfde arts die kind aan huis is bij de fokster, waar de fokster onvoorwaardelijk in gelooft, en die we op haar aanraden ook bezoeken), en die ziet geen rare dingen. Jethro groeit hard, dat wel, maar iemand moet het snelst groeien :-).
  • Jethro start 5 weken voor de zomervakantie puppy-training. En lijkt verder een schat van een hond.
  • op vakantie in Duitsland verrast hij ons: waar hij nog nooit eerder lelijk heeft gedaan, valt hij ineens uit naar een klein kind dat onder begeleiding van de moeder even wil kijken. Corine, die er bij is en hem nog weet te grijpen, is helemaal ontdaan. Ze is vroeger als klein kind in haar gezicht gebeten door een kleine hond (daarom wil ze geen kleine hond). Ze had verwacht dat Jethro het kind kon laten zien dat honden niet eng zijn. Maar ze schrikt van Jethro, snapt wat het kind doormaakt, en eigen gevoelens komen weer boven ...
  • de afgelopen weken doet Jethro steeds vaker lelijk. Ook tegen kinderen die hij kent, en waar eerder niets mee aan de hand leek. We zijn sinds het 1ste geval op onze hoede, maar hij loopt soms nog los, omdat we menen dat dat kan. Hij speelt gewoon met de kinderen als ze bv met de bal of met een schep spelen, graaft mee in het zand ...

  • ca 2 weken terug bezoeken we de dierenarts, omdat we ons toch afvragen of alles wel goed is met zijn poten. Er wordt een foto gemaakt, en Corine wordt gebeld door een collega van DE arts. De foto zou een dramatische situatie tonen: 1 van de achterpoten zit nauwelijks in een onvolledige heupkom. Een enorme schok: wat betekent dit voor de hond? Hoeveel pijn heeft hij? Moet hij weg? Hoe lang heeft hij nog te leven? Het zijn zo maar een paar vragen, en wij (incl de kinderen) huilen wat af ... We bellen de fokster om haar in te lichten: ze schrikt, maar vraagt of de vaste arts al naar de foto's heeft gekeken. Is niet het geval. Ze weet uit ervaring dat de hond tot 12 a 14 maanden groeit, dat er in de groei nog veel kraakbeen is, dat een rontgenfoto dan lastig te beoordelen is etc. Corine maakt voor 15 september 2009 een vervolgafspraak met DE arts en krijgt groeivertragend voer.
  • afgelopen vrijdag: 2 vrienden van zoon Kevin komen op bezoek. Corine heeft Jethro vast als ze aanbellen: hij wil er op af. Corine laat ze Jethro aaien en vertelt dat ze kunnen gaan zitten. Zodra ze echter korte tijd later willen opstaan, vliegt Jethro op ze af, en Corine kan Jethro met veel moeite in bedwang krijgen.
  • afgelopen zaterdag: we bezoeken Deventer, met Jethro. Ik sta een ijsje te kopen, heb Jethro kort aan de lijn. Achter me loopt een vader met zoon van ca 9 op me af, om ook een ijsje te kopen. Jethro valt uit naar het kind, maar ik heb hem vast. Ik geef hem direct een ferme tik op de neus. Hij blaft nog na richting het kind, en ik straf hem direct weer. Ik bied mijn excuses aan aan de vader en het kind, de vader vertelt dat de jongen bang is voor honden. Zou Jethro angst ruiken? Hij wil nl ook altijd op het vriendje van zoon Kevin af, die doodsbang is voor honden. Ik koop een ijsje, zit nog even met Jethro te wachten, en in ca 10 min valt Jethro nog 2 maal uit naar voorbijlopende kinderen. Niet alle kinderen. Waarom sommige wel? Aan het eind van de dag stappen we in de trein richting huis. Jethro gaat in het gangpad liggen. Op enig moment stapt een volwassen man over hem heen: hij veert op en blaft lelijk. Schrok Jethro?
  • afgelopen zondag: we bezoeken wat mensen. Bij het 2de bezoek, bij een voormalig buurvrouw met een herdershond, Boy van 10 jaar, gaat Jethro mee. Ze zwemmen samen in de singel. Er is een moment waarop Boy in huis duidelijk maakt wie daar de baas is. Jethro kiest eieren voor zijn geld en gaat aan de kant. Ze zijn vaak in elkaars buurt, en het lijkt duidelijk wie de baas is. Als we naar huis gaan en Jethro in de achterbak van de auto stapt, komt Boy in de buurt en Jethro valt uit: daar is hij de baas, wil hij vast laten zien. We komen bij mijn schoonouders thuis, en Jethro ploft op de grond. Zoon Kevin denkt: even gezellig naast hem liggen, en laat zich naast hem zakken, met zijn gezicht naast de kop van Jethro. Enkele seconden later stoot Jethro hard met zijn kop tegen het hoofd van Kevin. Kevin rolt op zijn rug, bril van zijn hoofd gestoten: dat was een harde knal. Hij staat op, ik pak Jethro direct beet. Maar Jethro rukt zich los, en terwijl Kevin staat, springt hij richting zijn bovenlichaam (richt hij zich op zijn hoofd, zijn keel?): Kevin raakt gewond aan zijn kin. Ik straf Jethro direct hard. We kijken naar Kevin en zien dat we naar het ziekenhuis kunnen: er worden hechtingen geplaatst.
  • de verwarring is enorm. Waarom doet Jethro dit? Is dit een hond van 7 maanden die opgroeit en in een fase komt waarin hij probeert de baas te spelen? Heeft hij pijn van zijn heup? Behandelen we hem te weinig als onderdanige hond? Iets anders? Wat nu? De tranen vloeien weer rijkelijk bij ons allen. Als we uit het ziekenhuis terug zijn, lijkt er niets aan de hand: Jethro valt Kevin niet direct aan ofzo ... Waarom op dat eerdere moment wel???
  • zondagavond: Corine heeft er enkele uren over nagedacht, en besluit dat wat haar betreft Jethro weg moet: ze vertrouwt hem niet meer. De kinderen in tranen, ook Kevin
  • maandag: we hebben beiden veel gecommuniceerd (via oa Twitter, blog, mail, telefoon etc) over wat er is gebeurd. We krijgen veel heel lieve betrokken reakties (dank!!!) met tips etc. Corine heeft in de ochtend de neiging hem alleen kort uit te laten, en de rest van de tijd in de bench te houden. Ze krijgt echter de tip om een muilkorf te halen, omdat Jethro niet zal snappen waarom hij de hele tijd in de bench moet. Met de muilkorf net om, staat Corine aan een buurvrouw te vertellen wat er is gebeurd. Ze haalt hem aan: niets aan de hand. Haar zoontje komt aanlopen, en Jethro valt uit. Corine had hem vast, en hij had een muilkorf, maar de verwarring neemt toe.
  • bij thuiskomst vertelt Corine de kinderen wat er die dag is gebeurd, en dat Jethro weg moet omdat ze hem niet meer vertrouwt. Kevin pakt zijn koffers: als Jethro weg moet, dan hij ook. Nerissa besluit ook te vertrekken. Corine praat op ze in en ze blijven. Maar het verdriet is enorm, bij allemaal. Nerissa blijft tot 's avonds huilen en herhalen dat het toch een lieve hond is, hij niet weg moet en vragen waarom hij weg moet... Nerissa snikkend: "en dan krijgt hij nooit meer een ijsje, zoals hij dat graag heeft"...
  • dinsdag 15 september: we gaan langs bij de dierenarts. In principe om van hem te horen wat zijn mening is over de foto. Hij geeft aan geschrokken te zijn van de foto. Hij is resoluut: dit is een aangeboren defect. Ik vraag of wij misschien niet teveel hebben gelopen toen Jethro pup was, of dat onze plaviuzen vloer wellicht de oorzaak kan zijn (want ideaal is dat niet voor een hond). De arts vertelt dat wat je ziet aan de hond altijd een combinatie is van genetische aanleg & 'milieu': voer/omgeving/beweging, maar hier zit genetisch wat fout. Hij staat in voor de kwaliteit van de fokster, kent haar al jaren lang, kent de vader van Jethro, en weet dat er nooit eerder iets is geweest met pups van Mariette. Hij geeft aan dat de kans dat zoiets gebeurt als Jethro nu heeft, als de vader en moeder van goede kwaliteit zijn, ERG klein is, maar het kan gebeuren. Hij is erg geschrokken, en gaat het overleggen met de fokster. We vertellen hem over het gedrag. Het is voor hem moeilijk beoordelen. Misschien speelt op momenten de heup op, heeft Jethro dan pijn, en beinvloedt dat zijn gedrag. Maar hij snapt Corine's conclusie, heeft zelf ook kinderen en 5 honden, en zou dat ook niet tolereren. Na enig praten is zijn advies om Jethro aan te bieden aan de fokster: hij kan via haar hopelijk terecht in een gezin zonder kinderen: als hij niet teveel loopt, kan Jethro een fijne hond voor iemand zijn en nog een mooi leven leiden.

De emoties die dit met zich meebrengt zijn enorm. Je houdt van de hond. Wat komt er van die hond. Waarom gebeurt dit? Je wil hem niet kwijt, maar wil ook geen risico's verder lopen. Maar je moet beslissen. We volgen het advies van de dierenarts. Dit zijn vermoedelijk de laatste uren en dagen dat Jethro bij ons is :-(. (update: we hebben Jethro bij Hand en Poot gebracht, die een goed nieuw huis voor hem gaan zoeken)

Het was een mooie tijd (met voor- en nadelen, zoals alles). Heel veel leuke momenten, zoals die mevrouw die langsrijdt, Corine met Jethro ziet, auto stil zet op de weg, uitstapt en even 'moet' kijken. En de manier waarop we contact kregen met veel mensen in de buurt, doordat we Jethro uit lieten. Zijn dol enthouasiaste gespring. Zijn beschermende gedrag. De manier waarop hij achter bladeren, vlinders en wespen etc aan zat. Hoe hij je gezicht likte. Zijn enthousiasme als hij je 's ochtends bij opstaan zag. De manier waarop hij een softijsje opat, en hoe passanten dan keken, zijn gehap als hij bv in een sloot naar water hapte (water babbelen), alsof hij boos was op het water en het allemaal wel even op zou vreten...

Update 2 oktober: vandaag mailde ik HandEnPoot.nl, de stichting die zou kijken of ze Jethro konden herplaatsen. Ik werd direct terug gebeld, en kreeg te horen:

  • dat Jethro met erg veel honden vocht: herders, rotweilers, reu's, teefjes ...
  • dat Jethro niet mee kon komen met de andere honden als het op rennen aankwam (had dus last van zijn poot ... leidde tot frustratie?
  • dat men een test heeft gedaan, waarbij Jethro in een mand lag, men hem observeerde en een 7-jarig kind liet naderen: Jethro vloog op het gezicht van het kind af, en de mensen van HandEnPoot "schrokken zich dood". Uiteraard zat Jethro vast, maar als hij bij het kind had gekund, was dat toegetakeld
  • Jethro heeft een pup "te pakken genomen", en die pup was er slecht aan toe

Dat laatste was voor de mensen van HandEnPoot de druppel. Men ervaart het zelf als falen, maar heeft besloten Jethro vanmiddag bij de DAP in Franeker in te laten slapen. Men omschreef hem als "tikkende tijdbom", en zag alleen nog mogelijkheid om hem op een afgesloten terrein waar geen kinderen bij konden, zijn leven te laten slijten. En zulke situaties waren niet voorhanden, voor zover dat al een beter leven zou zijn.

Ik ben blij dat Corine heeft doorgezet met Jethro uit huis plaatsen: als ik dit hoor was de kans groot dat hij op korte termijn kinderen of andere honden in de buurt had aangevallen. Heel triest dat het zo moet lopen. Volgens de mensen van HandEnPoot, waaronder een psycholoog, komt dit extreem gedrag niet vaak voor.

5 opmerkingen:

  1. Solange1:05 p.m.

    Jeetje Raoul, wat een verhaal! Ik snap het dilemma; wat een moeilijke beslissing. Maar wel de juiste naar mijn gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Allemachtig, Raoul, wat een ongelooflijk verhaal. Hartverscheurend. Verdrietig. Wat erg voor jullie, voor jullie kinderen. Maar ook voor Jethro, want die zal jullie ongelooflijk missen. Het is wel de beste beslissing.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey raoul,

    Ik lees net jullie verhaal!!
    Wat verschrikkelijk rot voor jullie, ik als ook een hondeneigenaar begrijp jullie verdriet en ontzetting.
    Je houdt gewoon van zn hond en gaat allerlei "smoesjes" verzinnen om het gedrag van je hond goed te praten.
    En ook al hebben jullie denk ik de goede beslissing gemaakt kunnen jullie hem nog wel vreselijk missen en heel verdrietig zijn.
    Sterkte Groeten Michelle

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem7:28 p.m.

    hey ik heb best veel ervaring met honden zelf ook zo een hond gehad vroeger en ben mij vanaf toen heel erg gaan verdiepen in de honden taal bij jullie is precies de hond de baas hij doet dat volgens mij omdat hij dominant is en jullie gedragen zich niet naar zijn regels zo ook jullie zoon die langs hem gaat liggen en hij valt aan want jullie zoon licht op zijn plek hij licht daar en een mindere (in zijn ogen) mag niet te dicht bij hem komen ook het straffen helpt dan niet meer als ik jullie was zou ik hem laten afmaken voor hij jullie of jullie kindere aan valt en ernstige wonden vooroorzaakt
    want jullie zijn in een machtstrijd met de hond en de hond is sterker hoor en het is mischien heel raar maar moest hij jullie aanvallen het enige wat je kan redde is plat op u rug gaan liggen en janke zoals een hond zo vraag je vergiffenis aan de meester in honden taal en zo zal hij hopelijk stoppen en weg gaan

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Allemachtig, Raoul, wat een ongelooflijk verhaal. Hartverscheurend. Verdrietig. Wat erg voor jullie, voor jullie kinderen. Maar ook voor Jethro, want die zal jullie ongelooflijk missen. Het is wel de beste beslissing.

    BeantwoordenVerwijderen